Molurus Ik denk dat het principieel wel iets verder gaat dan "kijk wat we nu weer kunnen".
In welk opzicht? De rest van het ecosysteem heeft pas iets aan het terugbrengen van diersoorten wanneer exemplaren van de soort daadwerkelijk interactie hebben met de andere elementen van het ecosysteem. Door een voorheen uitgestorven diersoort in een dierentuin te plaatsen is die er niet.
Molurus Kortom: wij zijn de oorzaak dat het bedreigde soorten zijn. Dat geeft ons wat mij betreft ook wel een zekere verantwoordelijkheid. Het gaat verder dan 'op natuurlijke manier uitsterven'.
Jazeker, maar dat komt omdat we de leefomgeving van veel soorten aantasten. Bij het uitsterven van grote diersoorten bij de introductie van mensen in een bepaald gebied zou je kunnen zeggen dat bejaging door de mens waarschijnlijk ()een van de) hoofdoorza(a)k(en) is geweest, maar bij het "moderne" (dreigende) uitsterven van soorten heeft het vrijwel allemaal met aantasting van de leefomgeving te maken. En wanneer de leefomgeving om een bepaalde soort te faciliteren er niet (meer) is in het wild, heeft terugbrengen m.i. geen zin.
Hetzelfde fenomeen zie je met mensen die, vanuit goede bedoelingen, teruglopende vlinder- of bijensoorten kweken. Het teruglopende aantal heeft niet zozeer te maken met het feit dat er niet genoeg jongen worden geboren, maar simpelweg met het feit dat de omgeving minder (of géén) exemplaren van die soort kan ondersteunen. Als een omgeving slechts een X-aantal van een bepaalde soort kan ondersteunen, heeft het geen zin om er X+1.000.000 in te plaatsen. Het bijkweken van die soort verdoemt een miljoen exemplaren dan enkel tot een ongelukkig bestaan en de onvermijdelijke hongersnood. Het volgende voorjaar heb je weer X-exemplaren.
Ik zou dus zeggen: mooi werk, dat terugklonen van uitgestorven soorten, maar a) plaats ze niet slechts in dieren-/ of botanische tuinen, b) bescherm hun natuurlijke leefomgeving zodat ze hun rol in het ecosysteem kunnen vervullen.
