tsjok
Ja, je zou de regeling inderdaad aan kunnen passen als men dat wenselijk acht, maar dan zou ik opzettelijkheid en wederrechtelijkheid nog als vereiste in jouw voorstel willen verwerken. Dit zodat je uitsluiting bij ongelukken, noodweer, en gevallen zoals met de arts, die wegens euthanasie van een van zijn ouders zou worden uitgesloten, kan voorkomen.
Maar ik kan ook leven met de huidige regeling. De constatering van ontoerekeningsvatbaarheid zou in principe zoveel mogelijk door moeten werken in de gevolgen van dat delict. Schadevergoeding vind ik daarop een redelijke uitzondering, vanwege het herstelkarakter. Je kan niet verwachten dat de mensen die de pech hebben schade te lijden door een psychoot zelf de volledige schade dragen.
De toevoeging van onwaardigheid door het wegens een psychose om het leven brengen van erflater zou volgens mij weinig kunnen herstellen. Zouden mensen als ze hadden geweten dat ze vermoord zouden worden door een psychotische naaste, daadwerkelijk willen dat deze naaste niets uit de nalatenschap krijgt?. De huidige regeling lijkt vooral bedoeld als het wegnemen van een prikkel (het vooruitzicht op een nalatenschap door iemand om het leven te brengen) en als aanvulling op de straffen uit het strafproces. En wanneer iemand ontoerekeningsvatbaar is, hebben beide prikkels volgens mij geen nut.
Als het morele uitgangspunt "maar je hoort niets te krijgen uit de nalatenschap van iemand die je zelf om het leven hebt gebracht, zelfs al was je compleet van het padje" sterk vertegenwoordigd is, vind ik het echter ook prima de wet aan te passen. Heb er geen hele sterke mening over.