Chewie
Kan de uitspraak zo snel niet vinden, maar lijkt me op het eerste oog een redelijke uitspraak.
Het medisch beroepsgeheim dient de belangen van de patiënt te beschermen. In dit geval zijn de belangen van de patiënt - die zelf niet kan verklaren wat er is gebeurd noch toestemming geven voor de vrijgave van informatie - juist gediend bij het vrijgeven van de informatie. Op basis van die informatie kan immers (mede) worden beoordeeld of het kind wel in een veilige omgeving verkeert. Het honoreren van het medisch beroepsgeheim zou de verdachte - die tevens de enige persoon is die anders over vrijgave van de informatie kan beschikken - juist beschermen, en dus (mogelijk) direct in strijd zijn met de belangen van de kleine patiënt. In de uitzonderlijke gevallen waarin de ouders verdachte én houder van de medische informatie zijn, zou je volgens mij, mits voldoende aanwijzingen bestaan van een zwaar strafbaar feit, dus best bij rechterlijke uitspraak het medische beroepsgeheim kunnen doorbreken.
Daar zijn natuurlijk wat kanttekeningen bij te plaatsen. Meest voorname: zou een ouder minder makkelijk hulp zoeken voor medische problemen van zijn/haar kind wanneer dit mogelijk kan leiden tot extra bewijs in een toekomstige strafzaak tegen die ouder?
