De IOC heeft steeds meer moeite om steden te vinden voor hun feestjes. Vandaar dat Los Angeles het onder zeer gunstige voorwaarden toebedeeld kreeg. Steden en landen staan duidelijk minder graag in de rij dan in het tijdperk tussen 1984 en 2016 (de cyclus voor 2016 begon al in 2007, dus helemaal aan het eind van de gloriedagen van het internationale neoliberale tijdperk en net voor de financiële crisis waarvan de nasleep nog steeds wordt gevoeld in de zin van GDP per capita).
Dubieuze regimes hebben allemaal minder last van gezeur over dat de Spelen minder banen op leveren en minder toeristische impulsen dan beloofd. De flauwekul dat het allemaal zichzelf terugverdient, met Barcelona 1992 als de 'poster child'.
De kijkcijfers staan sinds 2012 onder druk, ook en vooral in Amerika, de belangrijkste markt; het vergrijzende publiek trekt de parade aan saaie farmaceutische C-sporten niet meer zo. Met 90 per uur in een rechte lijn naar beneden denderen op twee latjes kennen we nu wel. Liever kijken de Amerikanen naar de Premier League - een staaltje van atletische, creatieve en geestelijke excellentie - en terecht.