Ik heb dat opiniestuk in de Volkskrant toch maar eens gelezen en ik denk dat dit de kern is:
De stap van Piri is niet zonder symbolische waarde. Bij al het Israëlbeleid dat sinds de Tweede Wereldoorlog is gevoerd, werd het recht van Israël om zichzelf te verdedigen nooit betwist. Dat had een historische reden. Een continent dat er eeuwenlang niet in is geslaagd joden een veilig huis te bieden, waardoor ze massaal zijn vermoord en weggejaagd, heeft de, misschien wel eeuwigdurende, plicht om ervoor te zorgen dat er elders wel een veilig huis is.
Een eeuwigdurende plicht om joden te beschermen, daar ben ik het mee eens. Maar dat betekent niet dat je elke Israëlische regering moet steunen in haar beleid. En als het beleid is om een enorme bescherming op te bouwen en die vervolgens te gebruiken om je vijand met overtreding van vele wetten van het oorlogsrecht aan te vallen en zelfs genocide in te zetten om van hen af te komen vind ik niet dat we die bescherming waardoor dat illegale beleid kan worden uitgevoerd nog moeten steunen.
Het betekent uiteraard niet dat Israël van de kaart geveegd moet worden, dat zullen we (EU/NL) ten alle tijden op alle mogelijke manieren moeten proberen te voorkomen. Maar het betekent geen carte blanche voor whatever welke walgelijke regering er in Israël zit. En dat is ook het standpunt van GLPvdA, wat alles behalve radicaal is,
Dat die nuance door zovelen, inclusief kennelijk de hoofdredacteur van de Volkskrant, niet begrepen wordt vind ik echt heel moeilijk te begrijpen.
