Tsja, ik vind het dus wél een voorbeeld van hoe de overheid zich niet aan de regels houdt. Deze zaak speelt al jaren, en het is slechts met de grootst mogelijke moeite gelukt om boven water te krijgen hoe het OM aan informatie kwam die ze niet hadden mogen hebben, omdat het OM die werkwijze waarvan zij denken dat het wel mag, toch angstvallig verborgen probeerde te houden. Dat rijmt toch echt maar heel matig met 'zo hoort het spel gespeeld te worden'.
FD had er ook nog wel een aardig commentaar over, vandaag.
() De rechters stelden vast dat het OM in een lopende strafzaak 'structureel' inbreuk heeft gemaakt op het verschoningsrecht van advocaten. Functionarissen van het OM lazen vertrouwelijke e-mails tussen advocaten van het kantoor Stibbe en hun cliënten. Correspondentie tussen advocaten en cliënten is altijd geheim, een garantie voor een eerlijk proces. In een andere procedure over dezelfde zaak spraken rechters dan ook van een misdrijf. Vervolging bleef toen uit, want aanklagers genieten immuniteit.
Buitengewoon verontrustend is dat de advocaten van Stibbe na jaren procederen een werkproces bij het OM hebben blootgelegd met zogenoemde 'geheimhoudersofficieren'. Zij beoordelen of e-mails en andere informatie onder het verschoningsrecht valt, zonder dat daar een onafhankelijke rechter aan te pas komt. Dat leidt automatisch tot de conclusie dat het OM ook in andere strafzaken uit de bocht moet zijn gevlogen.
Wat verder opvalt, is de hardnekkige opstelling van het OM. De aanklagers lijken een snel en efficiënt strafrechtelijk onderzoek veel belangrijker te vinden dan een eerlijke en zorgvuldige procedure. Let wel: iedereen is het erover eens dat misdaad hard moet worden aangepakt. Maar zelfs als de middelen beperkt zijn, mag men niet marchanderen met elementaire beginselen van een eerlijk strafproces. Dat is vals spel en past niet bij een gezonde rechtsstaat.