Over Jacques Brel gesproken, veel covers van Ne Me Quitte Pas zijn echt wanstaltig. Zeker de Engelstalige versies zijn zo vaak slap en zoet.
Covers - Heiligschennis of aanvulling.
Bij die van Bowie haakte ik juist halverwege af 
Drietebuul Een vriend van mij kun je ontzettend op de kast jagen door te zeggen dat je Skinny Love van Birdy beter vindt dan het origineel.
Als je dat zegt ban ik je.
Wat een boel goede covers hier! Heel veel van de nummers die ik zou noemen, staan al hierboven. Nog wel een paar toevoegingen:
Oh, en natuurlijk Limit to Your Love. Dat vind ik denk ik de allerbeste cover ooit - niet omdat het origineel of de cover nou het beste nummer ooit gemaakt is (hoewel ik ze erg goed vind) maar omdat het echt fantastisch is hoe James Blake er een totaal ander nummer van heeft gemaakt, in een ander genre, met een hele andere structuur, maar het toch herkenbaar hetzelfde nummer is.
- Edited
In het kader van de Jolene-cover die Janneke eerder postte kunnen Me First & The Gimme Gimmes niet onvermeld blijven:
- Edited
Dit origineel uit 1966 is nauwelijks bekend
maar verschillende covers wel
en natuurlijk de bekendste
maar ook
Ik vind deze cover van de The Smiths ook erg tof gedaan van Supergrass
- Edited
In het kader van country (of cuntry zoals Matthijs van Nieuwkerk het graag noemt)
Cover van The Killers van Kenny Rogers - Ruby, don't take your love to town heb ik ook wel redelijk veel gedraaid tijdens een roadtrip in de US.
En the cover van Mrs Robinson door the Lemonheads is ook zeker wel een plaatsje waard.
Eentje andersom dan: de cover die veel bekender is dan het origineel:
Prima nummer. Maar je luistert er toch anders naar als je het origineel eenmaal gehoord en gezien hebt:
- Edited
janneke141 Wat de fuck. Nooit geweten dit, maar wat is die Screaming Jay Hawkins een bizar en geweldig figuur.
Ging in het leger toen hij 13 was; werd daarna middleweight bokskampioen van Alaska; tijdens de opname van I Put a Spell on You was hij zo dronken dat hij zich er niets van kon herinneren. Speelde in het voorprogramma van de Rolling Stones en overleed uiteindelijk in 2000 na rond de 70 kinderen verwekt te hebben.
Ik krijg trouwens wel altijd matige uitslag van de zoveelste Joy Division cover. Of van metalbands die Slayer's Raining Blood moeten spelen. :')
Dit is ook wel een aardige:
- Edited
Ik ben heel praktisch voor wat betreft kunstuitingen, als ik het mooi vind, vind ik het goed. Het maakt mij echt niet uit hoe het gemaakt is of door wie het gemaakt is. Hooguit kan dat iets toevoegen aan kunstuitingen die ik toch al mooi vind. Het elektronische equivalent van een cover is denk ik een remix. In de elektronische muziek komt het regelmatig voor dat een 'matige' producer toch een lekker ritme of melodie weet te produceren maar dat deze producer er toch niet in slaagt om het nummer echt af te maken. Een remix door een 'betere' producer kan er dan best vaak echt een goed nummer van maken.
Meer in het algemeen kent muziek natuurlijk ook een tijdsgeest. Nummers uit pakweg de jaren '90 kunnen nu al ouderwets gevonden worden. Het kan dan denk ik zeker interessant zijn als een andere muzikant een hedendaagse interpretatie van een nummer maakt.