Bolkesteijn Natuurlijk. En daar wil ik ook best wat meer over typen.
Europa, dat is dat je bij onenigheid een of ander vaag compromis opstelt wat niemand echt naar de zin is maar toch iedereen als een moeizaam overwonnen compromis kan verkopen. En vervolgens vult het EU-Hof van Justitie de afspraken met leven, zodat het halfbakken compromis toch tanden krijgt. Bij mondiale kwesties hebben we daarom ongetwijfeld een thuisvoordeel als we het kunnen vormgeven via multilaterale onderhandelingen over verdragen met arbitrage.
Europa, dat is een markt met strenge productstandaarden. Wie aan de eisen wil voldoen om de Europese markt op te mogen, kan net zo goed z'n product wereldwijd aan die standaarden laten voldoen. Zo zetten we de toon en heeft onze eigen industrie wereldwijd een streepje voor.
Nu zitten we in een internationale situatie waar het multilaterale overleg uit balans raakt. De VS trekken zich uit het ene na het andere verdrag en akkoord terug. Europa vindt het ook steeds moeilijker om internationale akkoorden te sluiten - daarom postte ik ook dat nieuws over het EU-Mercosur-verdrag, dat dood lijkt te zijn. En China vindt het multilaterale systeem alleen maar interessant als ze genoeg bananenrepubliekjes om kunnen kopen voor de gewenste uitkomst.
(Ik bedoel, China als vertegenwoordiger voor heel Azië-Pacific in de VN-mensenrechtenraad, kom op zeg)
Hoe gaan we ons positioneren in een wereld waar we het 'thuisvoordeel' van het multilaterale overleg verliezen, een wereld waarin het veel meer om het winnen (of i.i.g. niet verliezen) van kemphanengevechten gaat?
Daar heb je geen fiscale unie voor nodig.
Je moet denk ik eerder denken aan het heroriënteren van de structuurfondsen. Weg van het financieren van speeltuinen op het Hongaarse platteland. Investeer het geld in infrastructuur, onderwijs en onderzoek. En maak ons mededingingsbeleid strenger. Net zoals met de AVG: wie geld in Europa wil verdienen, moet wereldwijd aan onze privacy- én aan onze staatssteunregels voldoen.