Ik heb er nog even over nagedacht, en ik heb Cyprus even richting Somalië verhuisd. Merk wel op dat als ik het lijstje morgen maak, er misschien weer een andere afweging volgt.
Je merkt terecht op dat alle landen ergens een gebrek hebben. Ik kan niet heel formeel uitleggen hoe ik die gebreken rangschik naar ernstigheid, dat is toch een beetje gevoelsmatig.
De VS en Israël voldoen aan de door jou gegeven definities - hebben een regering, een volk en zeggenschap over alles binnen hun grenzen (en soms ook erbuiten, maar dat vind ik geen criterium).
Voor Kosovo en Taiwan geldt dat de erkenning niet universeel is, maar ze verder aan alles voldoen.
Cyprus en Somalië worden wel algeheel erkend, maar hebben niet de zeggenschap over het hele grondgebied dat volgens mij bosatlas binnen hun grenzen ligt. Somalië heeft alleen een stuk minder functionerende regering dan Cyprus, dus komt lager.
Palestina heeft niet 1 regering die het hele 'land' bestuurt: Gazastrook en Westelijke Jordaanoever functioneren min of meer onafhankelijk van elkaar, maar kunnen ook weer niet vrij opereren ten opzichte van Israël. Palestina wordt wel redelijk algemeen als entiteit erkend.
Vaticaanstad heeft ook geen regering: die willen ze namelijk helemaal niet. Het is meer een soort privélandgoed waar, op historische gronden, iemand historisch aan het hoofd staat. Maar in internationale context wordt het wel als een soort van land beschouwd.
Somaliland wordt eigenlijk door niemand als land beschouwd behalve door zichzelf, en hebben ook niet echt een politiek systeem om op terug te vallen of zelfs maar een duidelijke grens of een volk dat 'verschilt' van dat van Somalië.
De EU tot slot is helemaal geen land - en vooral omdat ze dat helemaal niet willen zijn - en de leden van de federatie willen dat ook niet. De EU is niet de eindbaas in algemene zin - slechts op een paar gebieden. Daarmee verschilt de situatie dan weer van de VS.
Hier zijn vast héél veel kanttekeningen bij te maken, maar dit is hoe ik het zie. Vandaag, althans.
