Gaan de deelnemers nog hun mening geven?

    Absoluut, heb het gisteren onder weg naar huis vanuit Zeeland beluisterd. Zal mijn mening vanavond proberen onder woorden te brengen.

    Ik ben bij nummer 9, ook ik zal vanavond of morgenochtend mijn gedachtes over de plaat hier neerzetten.

    Myst
    Ik doe ook mee! Heb het album één keer beluisterd. Van het weekend een oordeel.

      Toen ik het eerste nummer draaide vond ik het lekkere muziek. Echte pop, maar wel met een twist. Vooral de instrumenten die je normaal minder hoort en het bijna jodelende geluid op de achtergrond maakten mij blij. Maar na een paar nummers begon het geluid mij wel een beetje op de zenuwen te werken. Ik heb dus een tweede keer de nummers individueel geluisterd om ook de latere nummers een eerlijke kans te geven.

      Dat ik vaak de tekst niet kon verstaan was geen probleem, want ik luister om één of andere vage reden zelden naar de tekst. De melodieën en het stemgeluid zijn leidend. Het stemgeluid op deze plaat is niet helemaal mijn smaak trouwens. Soms is het iets lager, dan klinkt het wel lekker.

      Strum is was mij betreft wel één van de hoogtepunten van de CD. Zeker het einde met die drum gecombineerd met het terugkerende hoge deuntje. Het openingsnummer Vsesvit staat ook hoog op mijn lijstje. Lekker begin van de plaat en daar hoor je ook echt hun unieke geluid terug met de folk-y zangstijlen en instrumenten. Arka is een soort soundtrack van een film, echt heel mooi. Het militaire begin van Golos trok mij ook. Zeker in combinatie met het lagere stemgeluid. Een welkome afwisseling met de andere nummers. Daarom had ik het liever ergens in het midden van de plaat gehad. Het heeft ook weer iets filmmuziek-achtigs. Mooi. En tot slot het laatste nummer, Vatra. Het tweede nummer zonder zang en daarmee een interessante en fijne afsluiter. Al had het iets korter mogen zijn van mij. Er zit te weinig variatie in om dik 6 minuten te boeien. Maar lekker geluid.

      Al met al vond ik het leuk om eens te horen. Ik had er echt nog nooit van gehoord (of nou ja, ik heb het destijds niet opgeslagen bij het ESF) en er zitten echt een paar mooie dingen in. Al met al is het niet mijn slag popmuziek en zal ik het niet veel vaker opzetten. Maar misschien stop ik Arka wel in een luisterlijst. Dat vond ik echt verrassend mooi voor een (kort) nummer.

      Leuke inzending! Inderdaad erg poppy, soms iets té naar mijn smaak. Hoewel ik zelf ook veel popmuziek luister is dit met vlagen zo zoetsappig dat ik er een Disney-gevoel bij krijg - en dat bedoel ik niet positief. Guns don't shoot had overigens echt letterlijk een songfestivalinzending kunnen zijn, als de VS meededen in elk geval.

      Dat gezegd hebbende, het is een super catchy en meeslepend album. Ik luister de laatste tijd meer Russischtalige muziek, dus daar had ik geen enkele moeite mee.

      Mijn favoriete track is Golos. Dat intro met die zware synth en drumroffel is heerlijk! En op de climax van het nummer brengen ze dat dan terug, heel vet. Ook het openingsnummer vond ik tof.

      Ik had gedurende het album wel erg vaak het gevoel dat ik bepaalde dingen herkende - de akkoordprogressies of melodieën of specifieke instrumentgeluiden. Ik denk dat dat komt doordat dit album uit een brede selectie inspiratie put. Treffend voorbeeld is het slotnummer Vatra, een moderne techno-housetrack waar ik erg blij van werd.

      Ik geef dit album een 6,5. Ik vond het niet super origineel, met vlagen te zoetsappig, maar met vlagen ook stoer en tof. Het luistert erg prettig weg en is sowieso erg catchy. Golos gaat in mijn vaste playlist.

      Tsja, niet echt mijn ding. Het deed me in zijn algemeenheid heel erg denken aan de muziek van Robyn. Mijn vriendin draait dat regelmatig, dus wellicht heb ik gewoon een soort afkeer ontwikkeld tegen dit type muziek.

      Vsesvit is geen onaardig begin. Herkenbaar melodietje zit er in, al kan ik zo niet plaatsen waar het vandaan lijkt te komen. Het is geen slecht nummer, maar voor mij vrij vergeetbaar.

      Golos begint groots, met die dark-horn sample (die je overigens in meer nummers terug hoort komen). Af en toe zo laag dat het tegen een sawtooth aan zit. Zit wel een aardig climax in, maar verder deed het mij niet zoveel.

      Strum is een béétje zoetzappig, maar vond ik qua geluid een van de sterkere nummers. Vanaf de helft komen er meerdere lagen in, wat het interessanter maakt voor herbeluistering dan de meeste andere nummers op dit album.

      Xto vond ik een vervelend nummer. Prima geproduceerd en gemixt en zo, maar wat er muzikaal gezien gebeurt vond ik weinig interessant.

      Arka was een hoogtepuntje van het album. Een droomachtig stukje muziek. Met de ogen dicht zweef je door een sprookjeswereld.

      Guns Don't Shoot en Alone vond ik weinig aan. All Friends deed me qua stemgeluid(en) denken aan Imogen Heap - Hide And Seek, maar dan is de track iets aangekleder.

      Het album eindigt met Vatra wel sterk: Trentemoller-achtige track. Moet er wel bij zeggen dat het voor mij op een Trentemoller-album een van de minder opvallende tracks zou zijn. Maar ik denk ook dat dat in dit geval samenhangt met het pop-succes dat deze artiest heeft of na wil jagen.

      Over het algemeen is het dus geen plaat die ik snel nog eens aan zou zetten, maar dat is dus waarschijnlijk ook deels aan de muzikale voorkeuren van mijn vriendin te wijten. Het klinkt allemaal niet verkeerd, en het instrumentarium is (zeker voor dit genre?) verfrissend, maar de leuke ideeën worden in afzonderlijke stukjes aangediend zonder dat het op enig moment echt spannend wordt. Van mij had het allemaal wat gelaagder en gedurfder gemogen. Strum (de tweede helft dan), Arka en Vatra zijn de nummers die dit album imo nog weten te redden.

      Leuk om de meningen te lezen. Ook voor mij is dit buiten mijn comfort zone, het is niet alsof ik de hele dag gelikte popmuziek luister. Alleen probeer ik altijd iets te vinden wat niemand kent en dat is lastig aangezien een aantal stamgasten hier naar dezelfde soort muziek luistert als ik. Dan is Oekraïense pop wel een leuke afwisseling.

      Hoogtepunten zijn voor mij hetzelfde als voor de rest. Golos, Strum en Vatra zijn erg gaaf. De eerste helft van het album is overigens veel sterker dan de tweede helft, vind ik.

      Ik moest bij het eerste nummer (VSETIN) eigenlijk direct aan Sinead O'Connor denken. Iets gepolijster, maar de manier van zingen leek onmiskenbaar op het ongrijpbare Ierse fenomeen. Dat was verder op het album overigens veel minder het geval. Het is sowieso een muzikaal gevarieerd en fijn klinkend album. Niet heel origineel overigens, er is nogal sprake van geïnspireerd door of in ieder geval wel bekend in de oren klonk. Dat maakt het echter niet minder plezierig om naar te luisteren, het was prima gezelschap tijdens een rit van ruim twee uur. Het is zeer toegankelijk en ik vond de taal ook zeker geen hindernis.

      Vond het intro en de stijl van Golos wel prima te pruimen, Animal vond ik een beetje een niemendalletje, Strum is een prima ballade waarin de stem goed tot zijn recht komt. XTO doet mij niet zo veel, vond het een beetje te simplistisch, Arka is wel opmerkelijk, alleen al door de lengte van het nummer en het ontbreken van vocalen. Het zou zo in een attractie in Disneyland of de Efteling passen. Guns don't kill ligt erg lekker in het oor en komt tegen het einde echt fijn tot leven, een lekkere clubtrack hadden we twintig jaar geleden gezegd. Alone heeft absoluut iets bijzonders door de vocalen, maar ook door de opbouw van het nummer, lekker dromerig. Zat er lekker rustig om mee te swingen achter het stuur zonder het gaspedaal te hard in te drukken. All Friends is goed basic, met uitzondering van de bewerkte vocalen natuurlijk. Vatra bouwt lekker op en is een prima climax van het album.

      Het is een artiest waar ik nog nooit van had gehoord, daar ben ik eerlijk in. Excuses ook voor de late review. In de auto kon ik natuurlijk geen aantekeningen maken, dus ik moest even terugluisteren om de herinneringen weer op te roepen. Al met al een album dat mij wel beviel, hier en daar wat Dreamhouse-achtig. Ik zal er vermoedelijk vaker naar gaan luisteren, al is het maar omdat Spotify het ongetwijfeld in zijn eindeloze algoritmes heeft opgenomen. Interessante bijdrage!

      @Pompom zijn diepgravende analyse over de keuze van Myst zal snel volgen, en dan mag hij meteen zijn keuze bekend maken.

      Ik vind Pompom's inzending tof. Het deed me met vlagen wel erg denken aan Sleepify van de funkband Vulfpeck. Het middenstuk haalt ook inspiratie uit het stuk In Futurum van de vroege-twintigste-eeuwse componist Erwin Schulhoff, wat ik een grappige verwijzing vond om te herkennen aangezien het toch een redelijk obscuur werk is. Ook de Afrikaanse invloeden zijn duidelijk aanwezig, het openingsnummer put rijkelijk uit Rwanda van Radio Boy.

      5 days later

      Hoe gaat het nu verder?

      Ja, ik ben ook wel benieuwd want ik vind dit heel leuk en het is jammer als mensen het dan af laten weten.

      @Pompom is een megapost aan het voorbereiden mensen, let op mijn woorden. Die gaat dit hele platenclubje omver blazen met hits.

      Pompom heeft zijn kans gemist. @tsjok is nu aan de beurt. Mocht dat niet uit komen, laat het dan even weten, dan post ik vanavond wel een album.

        Te druk met GHB brouwen.

        Vorige week kwam het heugelijke nieuws uit dat Ultraísta weer bij elkaar is om een nieuw album te maken. En dat is de perfecte gelegenheid om voor mijn inzending te presenteren:

        Ultraísta - Ultraísta (2012)

        De Britse band Ultraísta werd opgericht in 2008 en bestaat uit Laura Bettison, Joey Waronker en Nigel Godrich. Vooral de twee laatstgenoemden zijn bekend: Waronker is een live- en sessiedrummer die ongeveer met de halve muziekgeschiedenis heeft gespeeld, van Beck tot R.E.M, Paul McCartney, Roger Waters en nog veel meer. Godrich is de vaste producer en 'zesde bandlid' van de alternatieve rockband Radiohead. De naam van de band is overigens afgeleid van de Spaanse literaire beweging ultraísmo.

        Het debuutalbum van de groep uit 2012 is onmiskenbaar poppy. Wat dat betreft sluit het qua stijl volgens mij goed aan bij de vorige inzending, alleen dan is het (in mijn ogen) een stuk origineler en gewaagder. De gecompliceerde beats worden geleend uit allerlei muziekstijlen en maken dat de tracks behoorlijk veel diepte hebben. Ik vind Bettison's stem persoonlijk heerlijk om naar te luisteren.

        Ik ben benieuwd wat jullie vinden!