Ik moest vanmorgen in Den Haag zijn en zag de eerste tractoren al aan komen rijden, daarna op de snelweg naar Amsterdam een hele stoet aan de andere kant van de weg. Het was toch wel erg indrukwekkend allemaal. Vond de sfeer over het algemeen gemoedelijk, al zullen er vast wel wat zaken mis zijn gegaan.
Ik heb nog met een paar boeren staan praten toen ik even niet door kon met de auto en de boosheid vooral ingegeven door een gevoel van onmacht. De boerensector zoals die nu in Nederland staat, is voor een belangrijk deel gekneed door (Europees) beleid. Het gevoel van onmacht en gebruikt worden als een speelbal, terwijl je met passie je werk doet op innovatieve en (relatief) duurzame wijze is in mijn ogen de oorzaak van de frustraties die nu opborrelen.
Wie gewoon nuchter naar het beleid van de overheid kijkt, snapt die frustratie ook wel. Terwijl van de boeren enorme opofferingen worden gevraagd mogen sectoren als logistiek, luchthavens en bouw, die op hun beurt ook heel vervuilend zijn (er zijn meer nare dingen behalve stikstof) wel doorgroeien. De Nederlandse bevolking groeit dit jaar weer met zo'n 120.000 mensen die allemaal gaan consumeren, rijden en wonen.
Ik heb het hier vaker gezegd en blijf het gewoon herhalen. Pas als de politiek met een doortimmerde visie op een duurzame toekomst van Nederland komt, kun je aan de landbouw om offers vragen. Dit soort populistisch ad-hoc-geschreeuw vanuit Den Haag en de provinciehuizen na jaren van eigen wanbeleid zorgt er alleen maar voor dat boeren de kont tegen de krib gooien en werkt louter contraproductief.