Gisteren Diner gezien. Zou eigenlijk naar de bioscoop gaan, maar dat ging op het laatste moment niet door. Dus maar doorgegaan met mijn retro-marathon. Diner is een klassieker uit de jaren tachtig over een groep vrienden tussen jeugd en volwassenheid in die elkaar regelmatig nachtelijk treffen in zo'n typische Amerikaanse diner. Alle karakers maken een ontwikkeling door in de loop van de film, waardoor ze een nieuwe stap zetten in hun leven.
De film is vooral ook bekend omdat een aantal jonge acteurs te zien zijn die later behoorlijk succesvol werden. Kevin Bacon en Mickey Rourke zijn de bekendste namen, maar het ook grappig om Steve Guttenberg in een serieuze rol te zien. We kennen hem natuurlijk vooral als Mahoney uit de eindeloze reeks Police Academy-films. Ook de stem van Kevin uit The Wonder Years doet mee en de nog altijd heel actieve Ellen Barkin.
Het speelt zich af in Baltimore in 1959 en dat is een geweldig decor met zijn geweldige jaren vijftigfilms, de jaren vijftigmuziek op de achtergrond, de manier van spreken van de jongens (een mooie vrouw is 'she is death') en de stijlvolle kleding van de acteurs en actrices. Een feest voor het oog en omdat het een film is die toen al in het verleden speelde, komt hij niet heel ouderwets over.
De regie is in handen van Barry Levinson die later films als Good Morning Vietnam, Rain Men en Wag the Dog zou doen. Diner was de eerste van een set van vier films die zich in zijn jeugd in Baltimore afspeelden. Diner was zijn debuut als regiseur, maar daarvoor was hij al scriptschrijver voor onder meer Mel Brooks. Diner is een comedy/drama met herkenbare figuren en hier en daar wat pijnlijke scenes. Kevin Bacon met alleen een onderbroek aan in een kerststal en Mickey Rourke die zijn date probeert duidelijk te maken dat zijn stijve pik per ongeluk door de onderkant van de doos met popcorn heen stak, waardoor zijn hem ongewild aanraakte. Leuk om weer te zien, Diner. Het is wel heel erg een praatfilm.
