De huidige uitwassen rond vastgoed moeten zeker worden aangepakt. Tegelijkertijd valt er in mijn visie niet op te bouwen tegen de combinatie van bevolkingsgroei en individualisering. Sinds 1990 is de woningvoorraad met twee miljoen woningen uitgebreid naar 8 miljoen. Zelfs sinds 2017 zijn er 320.000 woningen bijgekomen. Toch is de nood groter dan ooit. Dat geeft wel aan dat de factor 'aanbod' wellicht iets van verlichting geeft, maar niet eens in de buurt kan komen van een oplossing. Over de factor vraag heb ik hier vaak genoeg onenigheid gehad en er is sowieso geen enkele politieke partij die hier serieus iets aan wil doen, derhalve moeten we er vanuit gaan dat de vraag voorlopig wel blijft stijgen. Voorlopig voorzie ik ook geen sterke verandering van de rentes, daarvoor zijn de problemen in de eurozone te structureel. Ook verwacht ik nog altijd dat de meeste mensen ruwweg in de dezelfde stukken van Nederland willen wonen.
Dan blijft alleen een heel andere benadering van de woningmarkt over als oplossing. Dat komt er feitelijk op neer dat huizen delen weer veel gewoner moet worden. Dus geen eigen appartement of huis meer, maar het delen van faciliteiten met meerdere huishoudens. Of het grootschalig opdelen van huizen in meerdere appartementen. De bestaande woonvoorraad efficiënter inzetten dus. Ik snap ook wel dat dit een verre van ideale oplossing is, maar zo lang geleden is het nu ook weer niet dat kinderen een kamer deelden en de multigenerationele gezinnen nog voorkwamen. Het is geen nieuwe oplossing voor woningnood, maar een beproefd recept.
