remlof
Bij mij was het wegens gebrek aan beter. Ik stemde eerst D66, maar hoe die partij compromissen heeft gesloten, studenten extreem benadeeld heeft, aan het zwalken is met eigen ideeën... Ik geloof daar niet meer in.
Bij deze partij dacht ik eerst: ja, dit is gewoon een poging om een baantje te krijgen. Toen volgden er een paar uitspraken van Simons die helemaal niet eens zo heel controversieel waren. Ik geloof over zwarte piet of zo. Het gevolg was een enorme vloedgolf van het meest ranzige racisme dat je je maar kunt voorstellen. Toen dacht ik: oké, misschien heb je een punt.
Dus toen ben ik maar een beetje bij gaan lezen en toen begon ik het te snappen. In SJW-termen heet dat dan 'woke', maar dat vind ik allemaal nogal stom gedoe. Wat mij betreft gaat het gewoon om je eigen denkfouten inzien.
Want nee, ik héb geen idee hoe het is om zwart te zijn, of vrouw, of homo, of trans, of moslim, of wat je dan ook voor minderheidsgroepen kun opsommen. Ik ben zo'n witte man en ik heb nooit te maken met vooroordelen die te maken hebben met mijn ras, geaardheid of gender. Ik heb het dus maar aan te nemen van mensen die die ervaringen wél hebben.
Dus ik heb een beetje rondgevraagd. Vaak moet je nogal doorzeuren (met name bij zwarten, die hebben het meest te incasseren, want vaak al volledig ingeburgerd (want hier geboren opgegroeid, zelfde cultuur) dus die hebben vaak helemaal geen zin om zich wéér te moeten uitspreken), maar als je doorzet, dan ga je het gewoon horen. Ja, dat zwartepietgebeuren ís écht elk jaar een heel vervelende periode, ja, je wordt toch weer aangesproken op wat andere zwarten doen of laten, ja, je hebt toch weer te maken met vooroordelen.
En toen knipte ik mijn haar af. Van ruim 70 cm naar 6mm. Ineens zeiden bejaarden op straat me gedag. Opeens was het op het gemeentehuis niet meer 'hé man, zeg het eens', maar 'Goedemiddag, waarmee kan ik u helpen', opeens bleef de stoel naast me in de trein niet meer het langst leeg (dat was wel jammer). En toen dacht ik: fuck. Was ik een Marokkaan geweest, dan was ik altijd in die positie geweest. Of noem maar een minderheidsgroep op.
Ik las dat boekje van Zihni Özdil, Nederland mijn vaderland (aanrader voor iedereen), ik vroeg vrouwen eens of zich vaak bedreigd voelen op straat, op hun werk, in het uitgaanscircuit. Ja. Dat doen ze. Constant. Ze nemen de trap om de lift te vermijden. Ze letten op hun kleding om ongepaste opmerkingen te voorkomen. Ze laten zich thuisbrengen om veiligheidsredenen. En overkomt ze toch wat, dan is de publieke opinie dat het uitlokking was.
Of neem heel specifiek Jan Marijnissen en Agnes Kant. Was Kant echt zoveel zuurder en bozer, of zien we dat bij vrouwen zo en heet dat bij mannen iets als bevlogenheid?
Dus ja, dan moet je wel toegeven dat je nogal een privilege hebt. Dat ontkennen is stupide. En als je die ongelijkheid eenmaal ziet, dan kun je die niet meer niet zien. En geen enkele andere partij neemt dat écht serieus. Dus ja, vandaar.