Als ik de berichten zo lees is de keus voor Lagarde als voorzitter van de ECB ook voor de regeringsleiders een comfortabele keus. Ze is namelijk voorstander van het laten voortduren van het ruimhartige rente- en geldbeleid van de ECB. Ze zal dus niet snel een einde willen maken aan het stelselmatig opkopen van staats- en bedrijfsobligaties en de voor commerciële banken gunstige ECB-tarieven. Overheden, bedrijven en particulieren die hun huishoudboekje niet op orde hebben hebben hier op korte termijn baat bij, de verzekerings- en pensioenwereld en spaarders hebben er echter veel last van.
Al met al is het een keus voor uitstellen van noodzakelijke maatregelen, een zwakke keus dus. En aangezien Von der Leyen ook duidelijk niet geldt als een sterke kandidaat heeft de Europese politiek met de voordrachten toch vooral voor een gemakkelijke weg gekozen en niet voor een verstandige weg.