Als reactie op de OP: dit doet me denken aan de Zwarte-Piet-discussie. Een van de speerpunten van de anti-piet lobby is dat er geen aandacht is voor slavernij en de gevolgen daarvan in het onderwijs. Maar wat blijkt:
https://nos.nl/l/2324943
Daaruit kwam naar voren dat 9 procent van de lesstof gaat over kolonialisme en 4 procent over slavernij. Dat laatste is dubbel zoveel als de aandacht voor de Holocaust, waar 2 procent van de lesstof over gaat.
Dan wil ik best luisteren naar (zachte) feiten over gekwetst zijn, maar als je de echte feiten ("geen aandacht voor slavernij in het onderwijs") niet op een rijtje hebt, hoe betrouwbaar zijn die subjectieve feiten dan?
Je kunt dan stellen dat het de perceptie van de feiten is (anti-piet beleeft het als dat er geen aandacht aan wordt besteed, wat als (zacht) feit ervaren kan worden), maar als een confrontatie met die harde feiten niet tot inzicht leidt dan kun je wel luisteren naar de klachten, maar heeft erop acteren geen zin. De lobby-groep zou dan kunnen stellen dat er weliswaar 4% van de lesstof aan slavernij wordt besteed maar dat dat vanuit een koloniaal oogpunt is en niet vanuit dat van de slachtoffers, bijvoorbeeld. Of dat het verleden goed wordt beschreven, maar de link met de gevolgen die het nu nog heeft, ontbreekt.
"Ik hoor wat je zegt" was een tijdje terug een bekende dooddoener. "Ja, ik luister, ik hoor wat je zegt, begrijp je klacht, maar ik ga er niks mee doen."
Zelfs harde feiten hoeven niet per se tot aanpassing van gedrag te leiden.