Ik heb als onderdeel van mijn persoonlijke filmfestival de film Snack Shack gekeken. Over de zomer van twee ondernemende tieners in Nebraska begin jaren negentig. Nadat allerlei pogingen om geld te verdienen met het stiekem brouwen van bier niet lukken, bieden ze op de snackkiosk in het lokale zwembad. Daar ontstaan complicaties als de twee jongens verliefd worden op hetzelfde meisje. Het is een zogenoemde coming of age-film, een van mijn favoriete genres. Dit is geen Stand by Me, Lucas, Breakfast Cub of recenter Lady Bird, maar het kijkt makkelijk weg, het meisje is bloedmooi en de jongens hebben allebei een brutale grijns. De film heeft ook wel wat diepgang hier en daar, gecombineerd met sentiment verpakt in een feestsfeertje. Deels autobiografisch gebaseerd op het leven van de regisseur.
Mijn enige klacht is dat de acteurs er weliswaar jong uitzien, maar in werkelijkheid acht tot tien jaar ouder zijn dan de karakters. Als ik als Nederlandse 14-jarige naar die film zou kijken als jongen of meisje zou ik toch een minderwaardigheidscomplex krijgen over mijn fysieke ontwikkeling. Als je aan de andere kant kijkt hoe het met veel van de tieneracteurs uit de jaren zeventig, tachtig en negentig is afgelopen, is het wellicht ook maar beter om volwassen acteurs te gebruiken. Zag recent nog een documentaire over Edward Furlong, de jongen uit Terminator 2 en American History X. Geen vrolijk verhaal.