Ossu Ik vind het op het eerste gezicht een beetje vreemd dat één van de drie aanbevelingen het volledig stoppen van internationale adoptie is, terwijl 70% van de geadopteerden vindt dat dat juist wel mogelijk moet blijven.
Je zit namelijk altijd met de vraag wat het alternatief is. Los je de misstanden op door internationale adopties stop te zetten? Of gebeurt dan min of meer hetzelfde, maar komen de kinderen op een nog slechtere plek terecht?
Het antwoord is tweeledig, namelijk op microniveau (voor individueel geadopteerden) en op macroniveau. De RSJ schrijft hier uitvoerig over in haar rapport uit 2016, vandaar dat ik die ook heb gelinkt.
Op microniveau moet je opmerken dat ook geadopteerde kinderen zeer veel schade toegebracht wordt door adoptie. Dat een groot deel van hen zegt dat het in stand moet blijven is natuurlijk begrijpelijk, maar dat wil niet zeggen dat ze er ongeschonden uit komen. De percentages zeggen in dat licht ook wel veel - 30% van de geadopteerden vindt dus blijkbaar dat ze niet beter af zijn in Nederland, wat naar objectieve maatstaven toch een veel welvarender en gelukkiger land is dan de meeste plekken waar adoptiekinderen vandaan komen.
Maar op macroniveau zit je met problemen die - in mijn ogen - te groot zijn om in stand te laten. Enerzijds omdat adoptie zelf problemen veroorzaakt (fraude, kinderhandel, diefstal van kinderen, enz) en anderzijds omdat goed is aangetoond dat adoptie een negatief effect heeft op ontwikkeling van ontwikkelingslanden, bijvoorbeeld op het gebied van jeugdbescherming.
Je moet hierbij denk ik voorbij individuele gevallen kijken. Als een meisje in bijvoorbeeld Sri Lanka verwekt wordt tegen betaling om in een weeshuis geplaatst te worden met vervalste papieren (dit komt echt voor!) dan is dat kind beter af als het geadopteerd wordt in Nederland. Maar als er geen adoptie was, dan was de hele keten er niet geweest. Dat is in mijn ogen een nog betere situatie.