De discussie over adoptie speelt al jaren, maar is recent lostgebarsten na een vernietigend rapport van de commissie-Joustra. Het lijkt me goed daar hier een topic over te hebben.
Wat linkjes:
Advies van de Raad voor Strafrechtstoepassing en Jeugdbescherming uit 2016
Rapport van de Commissie-Joustra uit 2021
Analyse van de Volkskrant 2016
Analyse van de Volkskrant 2021
Wat vinden jullie in deze discussie? Ik kom zelf met mijn uiteenzetting zo maar ik maak vast dit topic aan.
Ik vind het op het eerste gezicht een beetje vreemd dat één van de drie aanbevelingen het volledig stoppen van internationale adoptie is, terwijl 70% van de geadopteerden vindt dat dat juist wel mogelijk moet blijven.
Je zit namelijk altijd met de vraag wat het alternatief is. Los je de misstanden op door internationale adopties stop te zetten? Of gebeurt dan min of meer hetzelfde, maar komen de kinderen op een nog slechtere plek terecht?
Het rapport gaat heel uitgebreid in op de misstanden die feitelijk zijn gebeurd, maar wijdt geen woord aan de vraag wat de voorgestelde (en onmiddellijk door de Minister overgenomen) maatregel betekent voor de betrokkenen.
Ossu Ik vind het op het eerste gezicht een beetje vreemd dat één van de drie aanbevelingen het volledig stoppen van internationale adoptie is, terwijl 70% van de geadopteerden vindt dat dat juist wel mogelijk moet blijven.
Je zit namelijk altijd met de vraag wat het alternatief is. Los je de misstanden op door internationale adopties stop te zetten? Of gebeurt dan min of meer hetzelfde, maar komen de kinderen op een nog slechtere plek terecht?
Het antwoord is tweeledig, namelijk op microniveau (voor individueel geadopteerden) en op macroniveau. De RSJ schrijft hier uitvoerig over in haar rapport uit 2016, vandaar dat ik die ook heb gelinkt.
Op microniveau moet je opmerken dat ook geadopteerde kinderen zeer veel schade toegebracht wordt door adoptie. Dat een groot deel van hen zegt dat het in stand moet blijven is natuurlijk begrijpelijk, maar dat wil niet zeggen dat ze er ongeschonden uit komen. De percentages zeggen in dat licht ook wel veel - 30% van de geadopteerden vindt dus blijkbaar dat ze niet beter af zijn in Nederland, wat naar objectieve maatstaven toch een veel welvarender en gelukkiger land is dan de meeste plekken waar adoptiekinderen vandaan komen.
Maar op macroniveau zit je met problemen die - in mijn ogen - te groot zijn om in stand te laten. Enerzijds omdat adoptie zelf problemen veroorzaakt (fraude, kinderhandel, diefstal van kinderen, enz) en anderzijds omdat goed is aangetoond dat adoptie een negatief effect heeft op ontwikkeling van ontwikkelingslanden, bijvoorbeeld op het gebied van jeugdbescherming.
Je moet hierbij denk ik voorbij individuele gevallen kijken. Als een meisje in bijvoorbeeld Sri Lanka verwekt wordt tegen betaling om in een weeshuis geplaatst te worden met vervalste papieren (dit komt echt voor!) dan is dat kind beter af als het geadopteerd wordt in Nederland. Maar als er geen adoptie was, dan was de hele keten er niet geweest. Dat is in mijn ogen een nog betere situatie.
Ossu Je zit namelijk altijd met de vraag wat het alternatief is. Los je de misstanden op door internationale adopties stop te zetten? Of gebeurt dan min of meer hetzelfde, maar komen de kinderen op een nog slechtere plek terecht?
Ik heb het initiële bericht gelezen maar verder niet de achtergrondinformatie gezien, dus ik sta hier wat ongeïnformeerd in. Niettemin zou ik stellen dat door internationale adoptie toe te staan je bijna per definitie een markt voor baby's creëert. Zelfs als de adoptieouders zuiver ideële motieven hebben kan alsnog de situatie in het land van herkomst niet sluitend worden geverifieerd. Ik zie er persoonlijk geen graat in dat mensen betaald krijgen om een baby te baren die vervolgens aan de andere kant van de wereld door andere ouders wordt opgevoed, maar dat ligt verder heel gevoelig.
Ik ga er ook vrij ongeïnformeerd in; maar volgens mij is de tijd van het idee dat adoptie een soort ontwikkelingshulp is, wel over. Het draait nu toch eigenlijk altijd wel om 'de wensouders'. En daarmee wordt het wat mij betreft sowieso een lastig iets om te verdedigen. In een ideale wereld zou het mogelijk een win-win situatie kunnen zijn, maar we weten inmiddels toch dat de realiteit is dat er heel veel schade wordt aangericht in minder bedeelde gebieden om deze twee westerlingen een gezinnetje te geven.
En afgezien van allerlei praktische (uitvoerings-)vragen moet je denk ik ook gewoon de principiële vraag stellen of het wel juist is om een kind ongevraagd weg te rukken uit diens omgeving. Je ontneemt iemand identiteit, contact met zijn of haar ouders en geeft iemand een heel ander leven vanuit het idee van de adopterenden dat dat een beter leven zou zijn. En ik denk absoluut dat dat de meeste adoptieouders dat met goede motieven doen, maar om een quote uit de Volkskrant van een adoptiekind te pakken: 'Misschien had ik dan in Calcutta in de ellende gezeten, maar dat was dan wel míjn ellende geweest.'
Verder ook eens met Linus trouwens.
tsjok En afgezien van allerlei praktische (uitvoerings-)vragen moet je denk ik ook gewoon de principiële vraag stellen of het wel juist is om een kind ongevraagd weg te rukken uit diens omgeving.
Je zou wel theoretisch de vraag kunnen stellen waar een kind dat daadwerkelijk om redenen van tertiaire aard in een weeshuis in Sri Lanka zit het beste mee af is - mogelijk is interlandelijke adoptie dan nog de beste optie, afhankelijk van de kwaliteit van de lokale adoptieprocedure. Probleem is dat praktisch onmogelijk te verifiëren is dat een kind daadwerkelijk door omstandigheden in zo'n weeshuis zit.
Reya Eens hoor, maar zelfs als dat kind oprecht om die redenen in een weeshuis zit, moet je nog de vraag stellen of er wel weeshuizen in Sri Lanka waren geweest als niet al decennia alle kansarme kinderen door Westerlingen worden opgehaald tegen betaling. We hebben in Nederland ook al een goede eeuw geen klassieke weeshuizen meer.
Ik weet er ook weinig vanaf. Ik had vroeger een collega die dolgraag kinderen wou maar ze niet zelf kon krijgen, en die mocht er eentje adopteren maar dan wel met een hartafwijking. Dat deden hij + vrouw graag. Geen idee of dat dan een weesje was, maar blijkbaar wordt er ook nog medisch geselecteerd op 'betere kans in rijk land'.
Een andere collega die ik echt nauwelijks kende mocht er een adopteren en nam er dan een pleegkindje bij, dat vond ik wel sympathiek.
Ik ben een tijdje zijdelings wat betrokken geweest bij de pleegzorg in NL, en dat is wel schrijnend. Te weinig pleegouders beschikbaar, véél te hoge eisen aan geïnteresseerde mogelijke pleegouders.
Gisteravond in dat programma "De wereld van de Chinezen" kwamen ook kort de verhalen van een paar geadopteerde Chinezen in Nederland langs.
Toch wel aardig als op die manier bepaalde conclusies uit het rapport van de Commissie-Joustra op die manier onverwacht ineens tot leven komen.
