Linus Ik vind het een beetje jammer dat deze NOS berichtgeving - die van de "oer-gezellige PVV" - zwijgt over de motivering en beweegredenen. Het heeft zo heel veel weg van framing en beeldvorming, los van wat de eindconclusie moet zijn.
Rationeel bezien zit er wel enige logica in. Hoewel bijna alle partijen een negatieve rol hebben gespeeld, tot Kunduz GroenLinks aan toe, zijn de twee aanjagers en consistente handhavers - met de minste twijfel - overduidelijk de PVV en de VVD geweest.
Deze twee hebben dit proces in Rutte 1 in gang gezet, waarbij "rechters niet op de stoel van de politiek" mogen zitten en rechtsbescherming consistent wordt afgebroken (Fred Teevens zei over afbraak rechtsbijstand en het tussenuit halen van de rechter: zo krijg je vanzelf zwaardere straffen). Bijstandsontvangers worden tot wel 97 keer (!!!) geobserveerd terwijl de controle van trustkantoren het met 12fte moet doen. Ondertussen gaat ondanks alle beeldvorming over een 'linksere' VVD de privatisering van Intravacc, flexibele huren en een segregerende nieuwe onderwijswet gewoon door (tégen de zin van het veld, met als bezwaar dat het ongelijkheden systematisch vergroot).
Asscher en de PvdA treffen zeker blaam, tegelijkertijd is het vooralsnog ook de enige regeringspartij én gedoogpartij geweest die wat aan het probleem hebben gedaan (nee, ook Groenlinks niet).
In 2016 is het regime door Asscher versoepeld, zegge en schrijve tegen de wens van de coalitiepartner en de kamermeerderheid in. Dat lijkt langzaam en laat, maar is gezien de algemene traagheid van wetgeving en de houding van de coalitiepartner nog best een redelijke prestatie.
Uiteraard is alle retoriek over law and order altijd weer betrekkelijk, want het uitnodigen van het provinciehuizen bestormende FDF aan tafel in het Catshuis was dan weer weinig bezwaarlijk voor de zero tolerance partijen (zou men eens met het moslimbroederschap moeten proberen of andere 'linkse' clubs).
Op de één of de andere manier is de beeldvorming altijd uitermate slecht rondom de PvdA, ook wanneer ze meer de lijdzame dan de pushende actor in het verhaal zijn.
Enige conformisme en accommodatie is hen niet vreemd, maar ik ben bang dat dit voor heel veel politici en journalisten geldt, zoals we deze week rondom het Trump spektakel uitvoerig zagen ('men' zegt en doet wat carriere-technisch het beste uit komt; tegen de stroom in gaan is riskant). De gebrekkige transparantie van onze conservatieve overheid en zelfs statistieken waarop beleid wordt gebaseerd is hier een bijkomend probleem.