• Nieuws

  • Er is weinig veranderd sinds Ganz Unten

De meeste mensen zullen het werk van Günter Walfraff wel kennen waarin hij undercover ging als gastarbeider in de industrie in het Roergebied in de jaren zeventig. In het Nederlands uitgegeven onder de naam Ik, Ali. Inmiddels staat wel vast dat Walraff niet al het werk voor dit boek zelf heeft gedaan, maar de manier waarop dat boek, en zijn voorgaande boek met reportages vanaf de werkvloer in de industrie, legden wel genadeloos bloot waarom werkgevers de voorkeur geven aan gastarbeiders.

Oud-wethouder Gerrie Elfrink van de SP ging zelf undercover en werkte tussen de Poolse arbeiders. Zijn ervaringen noemt hij 'schokkend'.

De Arnhemmer solliciteerde als de werkloze Erwin met talloze uitzendbureaus gericht op arbeidsmigranten. Die zitten totaal niet te wachten op Nederlandse werkzoekenden, merkte Elfrink.

,,Nederlanders zijn te duur en te lastig.” Geregeld kreeg Elfrink eerst een Pools bandje te horen alvorens er werd opgenomen.

Zijn verhaal maakt duidelijk waarom het zo fijn is voor bedrijven om Polen in te zetten. Ze werken lekker lang, uitzendbureaus verdienen er goudgeld mee en ze worden aan alle kanten misbruikt.

De cowboys in de uitzendbranche hebben vrij spel, merkte Elfrink. ,,Ze lappen regels aan hun laars. En niemand die er wat aan doet. De arbeidsinspectie is in Nederland dan ook totaal uitgekleed.’’

https://www.gelderlander.nl/arnhem/erwin-elfrink-ging-undercover-poolse-arbeidersmigranten-worden-schandalig-uitgebuitaf2a3913/

Kortom, er is in de afgelopen veertig jaar weinig veranderd en het is ook wel duidelijk dat al deze arbeiders niet nodig zijn 'omdat Nederlanders dit werk niet willen doen', maar omdat het voor werkgever en bemiddelaar simpelweg winstgevender is om Polen in te zetten. Iets om goed in gedachten te houden als er weer politici roepen dat er tienduizenden mensen uit Oost-Europa nodig zijn.

De mensen uit Oost-Europa worden veelal slecht, maar duur gehuisvest, zag hij. ,,Aan de huisvesting wordt goud geld verdiend. Niet voor niets rijden die uitzendbazen in dikke bakken rond. Men slaapt met zijn vieren op een klein kamertje, en mag dan 90 euro dokken. Dat geld wordt en mag van het minimumloon worden afgetrokken.

Wat we in Nederland nodig hebben, zijn sterke vakbonden, een effectieve arbeidsinspectie en overheidsbeleid dat er niet langer op gericht is te groeien met industrieën die niet kunnen functioneren zonder het uitbuiten van werknemers. Het sterk inperken van het vrije verkeer van arbeid is natuurlijk ook een optie, dat is een belangrijke motor achter deze uitbuiting.

Wat er nodig is, is een gelijk speelveld. Op basis van arbeidsvoorwaarden voor de werknemer, en kosten voor de werkgever. Als dat wettelijk beter wordt geregeld dan nu het geval is én als misbruik van wanconstructies veel harder wordt aangepakt (inclusief oneigenlijk zzp-constructies en dus ook de genoemde verplichte winkelnering bij huisvesting) dan is het voor geen enkele partij nog interessant om op grote schaal gastarbeiders in te zetten, tenzij het echt inhoudelijk wat toevoegt. De wetgever zal hier een rol in moeten pakken, en de arbeidsinspectie zal een stuk meer armslag moeten krijgen.

Als dat zou lukken, dan voorkom je in principe een heel eind dat protectionistische en nationalistische wetgeving nodig is die waarschijnlijk ook nog eens in strijd gaat zijn met het Europese recht.

De vakbonden gaan daar trouwens echt niet voor zorgen, die hebben hele andere belangen. Bij de SP moet je ook niet zijn, want die bereiken nooit iets. Als je dit belangrijk vindt, dan geef ik je toch de beste kans bij de PvdA.

    janneke141 Dat gelijke speelveld gaat er niet meer komen, vrees ik. Er is bij de regeringspartijen, en dan reken ik de PvdA ook mee, weinig behoefte aan. De constateringen van Elfrink zijn niet nieuw en anders waren er in het verleden wel maatregelen genomen.

    Het is in het belang van het Nederlandse bedrijfsleven om goedkope arbeid te importeren, hele bedrijfstakken zijn ervan afhankelijk (zoals de scheepswerven en textiel in de jaren zestig en zeventig) en die hebben nu eenmaal het oor van de gevestigde politiek. Het is een herhaling van zetten.

      5 months later

      Vanmorgen in het Radio 1-journaal een interview met een van de auteurs van een nieuw boek over uitbuiting op de Nederlandse arbeidsmarkt. Mensen die zeven dagen per week tot veertien uur per dag moeten werken tegen een hongerloontje. Er worden veel voorbeelden genoemd, Onder meer distributiecentra en bij rijncruises. Die laatste schepen zijn geregistreerd op Cyprus en maken gebruik van uitzendbureaus in Oost-Europa om zo goed mogelijk de Nederlandse wetgeving te ontlopen.

      De verschillende standaarden op het gebied van arbeidsvoorwaarden binnen Europa worden misbruikt om aan de onderkant van de arbeidsmarkt in Nederland de 'race to the bottom' in te zetten, was één van de conclusies.